Περιεδρικό συρίγγιο
Το περιεδρικό συρίγγιο είναι ένα κανάλι επικοινωνίας που δημιουργείται ανάμεσα στον πρωκτικό σωλήνα, δηλαδή στο τελικό τμήμα του εντέρου, κοντά στον πρωκτό και στο δέρμα γύρω από την περιοχή του πρωκτού.
Το συρίγγιο δηλαδή έχει δύο άκρα, ένα στον αυλό του εντέρου(στον πρωκτικό σωλήνα) και ένα στο δέρμα γύρω από την περιοχή του πρωκτού.
Στη μεγαλύτερη πλειονότητα τους τα περιεδρικά συρίγγια προκύπτουν από τη φλεγμονή ή απόφραξη των περιπρωκτικών αδένων που οδηγεί στην δημιουργία αποστήματος. Σπανιότερες μορφές ωστόσο μπορεί να επικοινωνούν με τον κόλπο, το έντερο ή την ουροδόχο κύστη.
Τα περιεδρικά συρίγγια μπορεί να είναι είτε απλά είτε διακλαδισμένα και χωρίζονται σε 6 κατηγορίες ανάλογα με τη θέση τους και την σχέση τους με τους σφιγκτήρες του πρωκτού μπορεί να είναι:
- Υποδόρια: Το έσω και έξω στόμιο τους βρίσκεται στο δέρμα της περιπρωκτικής περιοχής και ο συριγγώδης πόρος τείνει προς το υποδόριο
- Υποβλεννογόνια: Το έξω στόμιο βρίσκεται στο δέρμα της περιπρωκτικής περιοχής και το έσω στομιο σε διαφορετικό ύψος στο βλεννογόνο του πρωκτού, ενώ ο συριγγώδης πόρος είναι επίσης υποβλεννογόνιος.
- Μεσοσφιγκτηριακά: Είναι η πιο κοινή μορφή περιεδρικών συριγγίων, που εκπροσωπεί το 70% των περιπτώσεων. Προκύπτουν όταν ο συριγγώδης πόρος βρίσκεται μεταξύ του έσω και του έξω σφιγκτήρα και το έσω στόμιο είναι σε διαφορετικό ύψος του πρωκτικού σωλήνα.
- Διασφιγκτηριακά: Εκπροσωπούν το 20%-25% των περιπτώσεων και προκύπτουν όταν ο συριγγώδης πόρος διαπερνά και τον έσω και τον έξω σφιγκτήρα σε διαφορετικό ύψος. Από το ύψος τους στον έξω σφιγκτήρα εξαρτάται και ο βαθμός δυσκολίας αντιμετώπισης τους.
- Εξωσφιγκτηριακά: Αποτελούν το 2% των περιπτώσεων και εμφανίζονται σε ασθενείς με νόσο Crohn ή πυελική φλεγμονή, ή ως επιπλοκές τραύματος. Προκύπτουν όταν ο συριγγώδης πόρος των συριγγίων περιβάλλει όλους τους σφιγκτήρες, διατρυπά τον ανελκτήρα και καταλήγει στο ορθό.
- Πεταλοειδή: Είναι μία κατηγορία διασφηγκτηριακών συριγγίων με εκτεταμένη φλεγμονή που επεκτείνεται κυκλικά γύρω από το ορθό.
Συμπτώματα
Τα περιεδρικά συρίγγια δεν έχουν θορυβώδη συμπτωματολογία. Συνήθως οι ασθενείς εμφανίζουν χρόνια εκροή ρυπαρού, πυώδους υλικού στην περιοχή του δέρματος του πρωκτού ή των γλουτών, ενώ η περιοχή αυτή μπορεί να είναι εξέρυθρη, επώδυνη και με αίσθημα κνησμού.
Επίσης οι ασθενείς αναφέρουν πόνο, όχι συνεχή, που μπορεί να σχετίζεται με τις κενώσεις.
Διάγνωση
Για τη διάγνωση των συριγγίων απαιτείται κλινική εξέταση του ασθενούς αλλά και ιατρικό ιστορικό προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπήρξε στο παρελθόν περιεδρικό απόστημα το οποίο διανοίχτηκε χειρουργικά. Στην κλινική εξέταση περιλαμβάνεται η επισκόπηση του περινέου, προκειμένου να εντοπιστεί η θέση του έξω στομίου του συριγγίου, ή ουλές από προηγούμενη διάνοιξη αποστήματος, η ψηλάφιση της περιπρωκτικής περιοχής, προκειμένου να εντοπιστεί ενεργή φλεγμονή, η δακτυλική εξέταση του πρωκτού, για την ανεύρεση της πορείας του συριγγώδους πόρου και η πρωκτοσκόπηση για τον εντοπισμό του έσω στομίου και τον έλεγχο για πιθανή φλεγμονώδη νόσο του εντέρου.
Ποια είναι η θεραπεία του περιεδρικού συριγγίου;
Ο ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας των περιεδρικών συριγγίων είναι η χειρουργική θεραπεία. Οι στόχοι της θεραπείας είναι η πλήρης εξάλειψη του συριγγίου, η διατήρηση του μηχανισμού της εγκράτειας των κοπράνων και η πρόληψη της υποτροπής.
Εάν πρόκειται για ένα απλό επιφανειακό συρίγγιο, στο οποίο υπάρχει ελάχιστη συμμετοχή του μηχανισμού του έσω και έξω σφιγκτήρα, τότε συνήθως γίνεται απλή διάνοιξη του συριγγίου. Με τον τρόπο αυτό επέρχεται σιγά σιγά η επούλωση του συριγγίου.
Εάν το συρίγγιο όμως είναι πιο πολύπλοκο και με μεγαλύτερη συμμετοχή του σφιγκτηριακού μηχανισμού, τότε δεν είναι δυνατή η απλή διάνοιξη του συριγγίου, διότι θα έπρεπε να κοπεί και τμήμα των μυών. Στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιούνται τα setons.
Τα setons είναι ελαστικοί σωλήνες μικρής διαμέτρου, οι οποίοι τοποθετούνται μέσα στο κανάλι του συριγγίου και τα δύο του άκρα δένονται μαζί στο δέρμα του πρωκτού. Ο σωλήνας αυτός σιγά σιγά δένεται όλο και πιο σφιχτά. Ο σκοπός της τεχνικής αυτής είναι η σταδιακή εξάλειψη του συριγγίου και η διατήρηση ανέπαφου του σφιγκτηριακού μηχανισμού.